Een gedicht van Hans Lambrechts dat ik op www.christelijke-gedichten.nl gevonden heb en wat gaat over de gehaaste mens die maar doordraaft (geestelijk en lichamelijk), die niet weet van rusten en berusten in God, maar daar wel naar (terug)verlangt.
Ik ben buiten adem,
ik ren, ik hol, ik vlieg
steeds weer
maar nu kan
ik echt niet meerIk moet rusten
even uitrusten
berusten
in het feit
dat het zo
niet langer
gaat
Ik moet
stoppen
stoppen
met vluchten
ophouden
met het bedenken
van uitvluchten
Leer mij rusten
rusten in de Geest
Doe mij verlangen
naar wat ik nodig
heb het allermeest
Laat mij
weer op
adem komen
Schenk mij
opnieuw Uw
Levensadem
Heer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten