Ik ben mijn zonde moe en mijn berouw

Een gedicht van Jacqueline van der Waals

Ik ben mijn zonden moe en mijn berouw
Ik ben mij zelve moede en ik ben
Het zoeken moe naar God, Dien ik niet ken,
En Dien ik toch zo gaarne kennen zou.

Ik ben mijn zwakheid moe en mijn verdriet
Mijn arbeid en mijn hoop en mijn genot,
Maar bovenal het zoeken naar mijn God!
Ik ben het zoeken moede- maar God niet!

Hij ziet en kent mijn zonden en vergeeft
ze zeventig maal zeven maal en meer
Hij wil niet dat mijn ziele sterft, maar leeft!
O wonderbare goedheid van de Heer,
Die naar zo een moedeloze ziel nog vraagt,
Die alle dingen, en ook mij verdraagt.

_______________________________________________

Het mooie aan dit gedicht vind ik de oprechtheid die het uitstraalt.

Deze vrouw kan haar gevoel (ook in het geloofsleven) zo schitterend verwoorden dat je er kippenvel van krijgt.

Ook kan ik me zo vinden in haar woorden, want hoewel ik nog zo gering inzie wie ik in mijn menselijke staat voor God ben, toch doen de woorden - die zeggen dat ik God zo graag kennen zou en dat ik moe wordt van mijn eigen zonden- me denken aan velerlei gedachten die ik ook vaak heb.

Het is een prachtige beschrijving van een christin, die wat betreft haar geloofsleven in een dal zit, omdat ze op haar eigen vuiligheid ziet. Maar gelukkig is er nog uitkomst! Niet omdat wij mensen God nog zo graag zoeken maar omdat Hij ons opzoekt!

Xx.

MsEsj